Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στον Ιρλανδικό τύπο το Σεπτέμβριο του 2010 έληγαν ομόλογα ιρλανδικών τραπεζών αξίας 55 δις ευρώ τα οποία είχαν αγοραστεί από Βρετανικές, Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και για τα οποία εγγυητής ήταν το Ιρλανδικό κράτος. Οι ιρλανδικές τράπεζες αδυνατούσαν να πληρώσουν τα ομόλογα αυτά και οι πολιτικοί συμφώνησαν η πληρωμή των δανειστών να γίνει με δανεισμό από την ΕΚΤ με την εγγύηση του κράτους, λέγοντας στους πολίτες πως δεν υπήρχε άλλη λύση και περνώντας το μήνυμα ότι χάρη στις προσπάθειες τους έσωσαν το τραπεζικό σύστημα και τη χώρα.
Όμως η πραγματικότητα είναι ότι οι πολιτικοί είχαν με βάση το νόμο το δικαίωμα να αρνηθούν να χρεωθεί το κράτος τα χρέη των τραπεζών, καθώς οι τράπεζες είχαν αποκρύψει άκρως σημαντικές πληροφορίες για την οικονομική τους κατάσταση παραβιάζοντας τον τραπεζικό νόμο. Αν, απλά, επέλεγαν το δρόμο της δικαιοσύνης, τότε θα μπορούσαν με βάση το νόμο να μετατρέψουν το σύνολο του χρέους των τραπεζών ύψους 75 δις ευρώ σε μετοχές, τις οποίες και θα λάμβαναν οι δανειστές και η Ιρλανδική τραπεζική κρίση θα τελείωνε σε μία ημέρα.
Αντ’ αυτού, επέλεξαν να χρεώσουν το κράτος και να σώσουν τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία, ενώ τόσο οι ίδιοι παρέμειναν στις θέσεις τους απολαμβάνοντας τη στήριξη και τα εύσημα δανειστών και μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, όσο και οι διοικητές των τραπεζών που προκάλεσαν την κρίση οι οποίοι δεν έχασαν ούτε καν τα μπόνους τους. ‘Όλοι σώθηκαν’ λέει χαρακτηριστικά ο Ιρλανδός καθηγητής οικονομικών που υπογράφει το σχετικό άρθρο, προσθέτοντας: ‘τουλάχιστον όλοι όσοι έχουν σημασία’.
Οι πολιτικές αποφάσεις στήριξης των δανειστών και των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, ωστόσο, κοστίζουν και το πρόβλημα είναι πως ή Ιρλανδία δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει τα χρέη που εγγυήθηκε και τα υπόλοιπα που μένουν απλήρωτα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία το κόστος της διάσωσης των τραπεζών ανέρχεται στα 70 δις ευρώ και η Ιρλανδία αδυνατεί να τα πληρώσει και έχει επέλθει, στην πραγματικότητα, σε κατάσταση πτώχευσης και ας μην το παραδέχονται οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες που την οδήγησαν εκεί.
Και παρά το θέατρο που παίζεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου η πραγματικότητα είναι πως η ΕΚΤ και οι ‘Γερμανοί’ είχαν εγκατασταθεί σε γραφείο στο Υπουργείο Οικονομικών της Ιρλανδίας από το Σεπτέμβριο και είχαν ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία για την προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης.
Σε αυτό το σημείο αξίζει, ίσως, να θυμίσω ότι πριν την υπογραφή του μνημονίου (και πιθανόν ακόμη και μετά από αυτό) και η Ελλάδα είχε τη νομική δυνατότητα να τελειώσει την κρίση με τον πιο ανώδυνο δυνατό τρόπο αλλά επέλεξε να μην το κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες μας την άποψή σου...